De bijzondere aansprakelijkheid van de specialist-aannemer
Een specialist-aannemer heeft een zogezegde “speciale” aansprakelijkheid.
Deze aansprakelijkheid houdt in dat de verbintenissen van een specialist-aannemer veelal als resultaats- of een garantieverbintenis gekwalificeerd worden[1].
In geval van een gespecialiseerd uitvoerder wordt deze geacht een eventuele fout in het concept te detecteren, recht te zetten, te melden, of nog, om minstens bij de uitvoering voorbehoud te formuleren.
“Ook wanneer de aannemer voor de uitvoering de aanwijzingen van de aanbesteder moet volgen, dient hij steeds zijn hoofd te gebruiken en de regels van goed vakmanschap toe te passen. Naar omstandigheden moet hij zijn arbeid weigeren. Althans wanneer hij moet weten dat die tot geen nuttig resultaat kan leiden.”[2]
De specialist-aannemer moet als volgt handelen binnen zijn contractuele verplichtingen[3]:
“a. Meldingsplicht. Zijn bijzondere vakkennis en ervaring brengen mee dat de specialist de ontwerpen die hem worden voorgelegd dient te onderzoeken op vergissingen of gevaren. Dit kan ook het geval zijn, wanneer het ontwerp door een architect of een ingenieur zijn opgemaakt.
b. Samenwerkingsplicht. De specialist-aannemer moet, indien nodig, aangepaste alternatieven voorstellen, wisseloplossingen.
c. Weigeringsplicht. De specialist-aannemer moet weigeren het hem opgedragen werk uit te voeren, indien het ontwerp verkeerd is, of wanneer hij vaststelt of behoort vast te stellen dat de feitelijke vereisten om deugdelijk werk te maken, nog niet vervuld zijn.”
Er kan dus besloten worden dat een specialist-aannemer een grotere verantwoordelijkheid draagt dan een gewone aannemer, vermits diens bijzondere verantwoordelijkheid mogelijke schade kan voorkomen of beperken.
[1]G. BAERT, Aanneming van werk, APR, Kluwer, Antwerpen, 2001, 419.[2]G. BAERT, Aanneming van werk, APR, Kluwer, Antwerpen, 2001, 276.
[3]G. BAERT, Aanneming van werk, APR, Kluwer, Antwerpen, 2001, 420.