In een tijdperk waar met de regelmaat van de klok een nieuw wetboek in werking treedt, is het bijna nostalgisch om terug te blikken op artikels die al 19 jaar bestaan.
Artikel 1322 van het Burgerlijk Wetboek trad in werking in het jaar 2000 en stelt het volgende:
“Kan, voor de toepassing van dit artikel, voldoen aan de vereiste van een handtekening, een geheel van elektronische gegevens dat aan een bepaalde persoon kan worden toegerekend en het behoud van de integriteit van de inhoud van de akte aantoont.”
Sinds 2000 is het (wettelijk) mogelijk om een document ondertekenen door het plaatsen van een digitale handtekening. Op heden zijn er drie vormen van digitale handtekening, namelijk de gewone (i), de geavanceerde (ii) en de gekwalificeerde (iii) elektronische handtekening.
i. De gewone elektronische handtekening
Een praktisch voorbeeld is de ingescande handtekening. Deze vorm van elektronisch handtekenen is weinig innovatief en wordt dan ook beschouwd als de minst veilige vorm van deze (nieuwe) wettelijke mogelijkheid.
ii. De geavanceerde elektronische handtekening
Een geavanceerde elektronische handtekening biedt een hogere bescherming op het vlak van identificatie en authenticatie. Om geavanceerd te zijn, moet de handtekening verschillende bestanddelen omvatten:
- – op unieke wijze met de ondertekenaar verbonden zijn;
- – het mogelijk maken om de ondertekenaar te identificeren;
- – tot stand gekomen zijn met gegevens voor het aanmaken van elektronische handtekeningen die de ondertekenaar onder zijn uitsluitende controle kan gebruiken;
- – de aanmaak van deze handtekeningen gebeurt op basis van een systeem met een hoog vertrouwensniveau;
- – op zodanige wijze aan de daarmee ondertekende gegevens verbonden zijn, dat elke wijziging achteraf van de gegevens kan worden opgespoord.
Volledig sluitend is dit systeem echter niet. Misbruik is mogelijk, maar het is al niet zo eenvoudig meer.
iii. De gekwalificeerde elektronische handtekening
Deze vorm is de veiligste optie. Bovendien is enkel deze handtekeningvorm juridisch volledig gelijkgesteld met een handgeschreven handtekening.
Om een gekwalificeerde handtekening te verkrijgen, moet zij niet alleen geavanceerd zijn, maar ook aangemaakt zijn met (a) een gekwalificeerd middel voor het aanmaken van elektronische handtekeningen en (b) gebaseerd zijn op een gekwalificeerd certificaat voor elektronische handtekeningen.
De gekwalificeerde elektronische handtekening vergt een ingrijpende technische tussenkomst, maar het biedt ook voordelen gelet op zijn wettelijk statuut.
Kortweg stellen dat elke handtekening met een digitale component gelijk is aan een klassieke/analoge handtekening is te kort door de bocht.
Wenst u de (juridische) mogelijkheden te verkennen wat een digitale handtekening kan betekenen voor uw onderneming ? Of heeft u vragen bij het wettelijk kader dat gecreëerd werd door de wetgever?
Contacteer ons dan voor een gepast antwoord op al uw vragen.