Ontvoering van je eigen kind? Parentale ontvoering? PAS?
Je leeft gescheiden van je ex-partner, maar je hebt wel nog samen kinderen.
Sommigen zeggen dat je dan ‘getrouwd blijft’ omwille van de kinderen. Het is vaak niet makkelijk.
In de praktijk zien we dat er zéér veel discussies tot stand komen omtrent het verblijf van de kinderen
Het is zeer moeilijk voor ouders om daar mee om te gaan. Waar ligt het belang van de kinderen zelf en waar blijft het belang van de ouder op omgang met zijn kind.
Het is dringend nodig om hier heel ethisch mee om te gaan.
In de praktijk zien wij hierover veel drama’s. Streven naar een evenwichtige verblijfsregeling waar elke partner en elk kind in zich kan vinden, is belangrijk voor ieders sociaal-emotioneel welzijn.
Juridisch vertaalt zich dit vaak in de term ‘gezamenlijke uitoefening van het ouderlijk gezag’.
Dit betekent dat beide ouders samen moeten overleggen en tot een beslissing komen in verband met de belangrijkste opvoedingskeuzes.
Maar hoe vaak zien we niet dat één ouder éénzijdig een school kiest of verandert, einde augustus… Hierover komen we nog terug in een aparte bijdrage.
Hiernaast is er de verblijfsregeling die meer en meer naar bilocatie neigt (zie onze andere bijdrages). Dit wil zeggen dat de kinderen evenveel bij elke ouder verblijven.
Echter, er bestaan nog vele uitzonderingen, waarbij de ene ouder de kinderen minder ziet dan de andere. Kinderen evolueren ook en willen soms een (geleidelijke) verandering in hun verblijfsregeling.
Spijtig zien we in de praktijk ook situaties waarbij ondanks duidelijke juridische vonnissen de betrokken partner anders handelt. Als een rechtbank beslist dat één ouder een omgangsrecht heeft, maar de ander staat dit niet toe, stelt zich de vraag of dit terecht is of niet.
Is er een goede reden om uw ex-partner omgang met uw kinderen te ontzeggen ? Wat willen de kinderen zelf ? In hoeverre hebben de kinderen een eigen wil ? In hoeverre beïnvloedt u de wil van uw kinderen ? Neemt u dan zelf juridische stappen om één en ander te veranderen.
Een vonnis heeft immers een belangrijke waarde en het is niet zo evident om tegen een vonnis in te gaan.
Zo belanden wij bij de tragische situatie die zich in Limburg afspeelde, waar een vader na een bezoek de kinderen niet terugbracht en de moeder vervolgens een commando inhuurde om de kinderen terug te ‘ontvoeren’.
De moeder had het zogenaamde hoederecht (term is ondertussen afgeschaft) en daarom besliste de Correctionele Rechtbank dat de moeder niet schuldig is aan het misdrijf van ontvoering.
Juridisch valt hier veel voor te zeggen.
Sociaal-emotioneel en ethisch is het duidelijk dat al deze betrokkenen hulp behoeven. Als we vandaag naar het justitiehuis bellen en vragen wanneer de bij vonnis aangestelde assistente haar opdracht start krijgen we steevast als antwoord dat er een enorme wachtlijst is.
De moeder, de vader en deze kinderen konden niet wachten, met alle gevolgen van dien.