Vele horeca-uitbaters zijn jammer genoeg reeds wel bekend met het fenomeen van tafelschuimers.
Een klant komt uw horecazaak binnen en bestelt iets om te eten of te drinken.
Wanneer u even later nietsvermoedend de rekening wilt gaan brengen, blijkt het tafeltje leeg te zijn en de klant verdwenen. De rekening blijft onbetaald achter.
Ook diegenen die niet thuis zijn in het horeca-milieu zullen waarschijnlijk al hebben gehoord over de rechtszaak van de bekende tafelschuimster Nadine W., een vrouw die meer dan 120 keer op restaurant ging, maar de rekening nooit bleek te (kunnen) betalen.
Hoe wordt dit misdrijf nu gekwalificeerd in het Belgische recht? Dient dit als diefstal aanzien te worden of valt dit eerder onder het misdrijf oplichting?
Strafrechtelijk staat het misdrijf van “tafelschuimerij” als een apart misdrijf ingeschreven.
Artikel 508bis van het Strafwetboek stelt het misdrijf strafbaar met een gevangenisstraf van acht dagen tot drie maanden en met een geldboete van tweehonderd euro tot vijftienhonderd euro of met een van die straffen alleen.
Het begrip “tafelschuimer” wordt zeer strikt omschreven door de wetgever, meer bepaald als een persoon die “wetende dat hij in de volstrekte onmogelijkheid verkeert om te betalen, zich in een daartoe bestemde inrichting dranken of spijzen laat opdienen, die hij daar geheel of gedeeltelijk verbruikt, zich logies doet geven in een reizigershotel of in een herberg, of een huurrijtuig huurt”.
De Belgische rechtscolleges interpreteren de bewoording van artikel 508bis van het Strafwetboek zeer letterlijk.
Zo moet de rechter verplicht nagaan of de persoon in kwestie wel degelijk wist dat hij in de volstrekte onmogelijkheid verkeerde om te betalen.
Wanneer de klant bijvoorbeeld pas na de maaltijd ontdekt dat er geen tegoeden meer op zijn bankkaart staan, is artikel 508bis van het Strafwetboek in principe niet van toepassing.
Ook dient het onbetaalde voedsel of de onbetaalde drank in de horecazaak zélf opgegeten of opgedronken worden.
Is dit niet het geval, dan zullen de feiten niet onder het misdrijf van tafelschuimerij ressorteren.
Het is duidelijk dat door de strikte bewoording van artikel 508bis van het Strafwetboek, er veel discussie kan ontstaan of een situatie al dan niet als tafelschuimerij kan beschouwd worden.
