De vrijwaringsplicht voor geborgen gebreken houdt in dat de geleverde zaak overeenstemt met de verkochte zaak, maar dat die zaak echter is aangetast door een ernstig, niet-zichtbaar gebrek dat die zaak ongeschikt maakt voor het gebruik waartoe ze, met medeweten van de verkoper, is bestemd, of dat dit gebruik dermate vermindert dat de koper, indien hij het gebrek had gekend, die zaak niet of tegen een mindere prijs had gekocht.
Een toepassing van de vrijwaring voor verborgen gebreken is een “verborgen non-conformiteit.”
Dit onderstelt de ongeschiktheid van de zaak voor haar bestemming die niet voortvloeit uit een exact aangeduid structureel defect ervan en die niet meteen bij de levering kan worden vastgesteld, maar pas daarna wordt ontdekt, op een moment dat de koper de levering al had aanvaard.
De verplichtingen van de verkoper met betrekking tot verborgen gebreken worden omschreven in de artikelen 1641 t.e.m. 1649 Burgerlijk Wetboek. Deze zijn in beginsel van toepassing op alle koopovereenkomsten, met uitzondering van de verkoop op rechterlijk gezag (art. 1649 Burgerlijk Wetboek). Een koop op rechterlijk gezag is een koop die door het gerecht wordt bevolen.
