Wat kan een schuldeiser ondernemen die zijn (vaststaande) schuld wil verhalen op een VZW die echter haar financiële verplichtingen niet meer kan nakomen. Te denken valt aan facturen die de VZW niet kan betalen.
Gelet op het feit dat de VZW er niet meer in slaagt om haar financiële verplichtingen na te komen, kan de schuldeiser de ontbinding van de VZW vorderen. De ontbinding leidt dan tot de vereffening en verdeling van het vermogen van de VZW onder haar schuldeisers.
Indien het actief echter niet volstaat om het passief te dekken, zit er voor de schuldeisers niets anders op dan zich hierbij neer te leggen en genoegen te nemen met hetgeen zij verwierven. De leden van de VZW kunnen in ieder geval niet aansprakelijk worden gesteld voor de schulden van de VZW.
De enige mogelijkheid die dan nog overblijft voor de schuldeisers, is na te gaan of de bestuurders van de VZW de financiële problemen niet hadden kunnen voorkomen. Slaagt men er in bestuursfouten aan te tonen, dan kan men trachten één of meerdere bestuurders persoonlijk aansprakelijk te stellen.
Dit laatste is echter niet evident, gelet op het wettelijke uitgangspunt dat de bestuurders geen enkele persoonlijke verplichting aangaan wat de verbintenissen van de VZW betreft. Met andere woorden, het is de VZW die verantwoordelijk is tegenover een derde die schade ondervindt als een bestuurder zijn opdracht niet naar behoren uitvoert. De derde kan dan (het vermogen van) de VZW aanspreken om de schade die hij heeft geleden te laten vergoeden.
Wanneer de bestuurder van een VZW een fout maakt waardoor een derde schade lijdt, kan de derde er evenwel toch voor kiezen om ook de individuele bestuurder (eventueel samen met de vereniging) aan te spreken op grond van een onrechtmatige daad.
Men dient dan uiteraard te bewijzen dat de bestuurder vooreerst een fout maakte in de zin van een onrechtmatige daad, vervolgens dat er schade is, en tot slot dat er een oorzakelijk verband is tussen de onrechtmatige daad en de schade.
Van een onrechtmatige daad kan er sprake zijn ingeval van een inbreuk op de algemene zorgvuldigheidsplicht. Dit laatste houdt in dat de rechter zal nagaan of een normaal, bekwaam, voorzichtig bestuurder geplaatst in dezelfde feitelijke omstandigheden op dezelfde manier zou gehandeld hebben.
